کتابی را باز می کنم. حرف هایی را می خوانم و حرف هایی را از چشمانم خط می کشم. دیدن این حرفها چقدر سخت است. ورق می زنم صفحه بعد، یک، دو، سه، همین طور پیش می روم نه انگار تمام نمی شود.کتاب را می بندم، خسته شده ام از این حرف ها، بر می خیزم یک قدم، دو قدم، سه قدم، اه نمی دونم چمه حال هیچ کاری رو ندارم نه راه رفتن نه کتاب خوندن نه... هیچی هیچی هیچی. نمی دونم چی می خوام، فقط گیجم و ناراحت تو قلبم یه چیزی بد جوری اذیتم می کنه بد جوری بدردش می یاره.خدایا کمکم کن!
دلم بد جوری گرفته. حالم خیلی خرابه می خوام گریه کنم تا شاید این حجم سنگینی که رو قلبم حس می کنم کم شه.
آخرش بغضم می ترکه، گریه می کنم. شاید دردم ساکن شود وخدا را شکر می کنم که اشک ها را آفرید وگرنه من تو این تنهایی چه جوری خودمو نجات می دادم. نه سازی داشتم که باهاش فریاد بزن نه فضای ئسیعی که داد بکشم همش مجبور تمام دردامو تو خودم بریزم این قدر بریزم تا یه روزی اونا با یه بغض بترکه یا منو ...
آه بلندی می کشم کم کم اشکام داره بند میاد حس سبکی دارم انگار یه بار سنگینی از روی قلبم ور داشته شده.
نمی دونم چی بگم یا باید چیکار کنم. دوباره می رم سر وقت کتابم. حالا حرفاش برام عذاب آور و ناراحت کننده نیست می شینم و شروع می کنم به خوندن در حالیکه تو دلم می گم: بخاطر اشکها متشکرم.
جیوه عشق من از جو تو بیرون زده است
داغم از بوسه دیروز لبت
گریه چیزی است که از رفتن تو سهم من است
سهم من خون دلی است
که برون می زند از دور دهانم هر روز
دوستی
شاخه تنها شده از باغ دل است
عشق را می شنوم
چه سکوتی دارد
همه در خود شدن است
واژه با گریه سخن می گوید
عشق وقتی که تو را تنها کرد
آخر کار دل این است که خون باید خورد
از همان دوست که یک روز تو را عاشق کرد.
وقتی که دلتنگ می شم و همراه تنهایی می رم
داغ دلــم تـــــازه می شــــه
زمــــزمه هــــای خونـــدنـــم
وســوسه هـــای مــونـدنـم
با تو هم انـــــدازه می شه.
قـده هــــــزار تــا پنجـــــره
تنـهایی آواز می خونــــــم
دارم با کی حرف می زنم؟
نمی دونم، نمی دونـــــم...
این روزا دنیا واسه من، از خونمون کوچیکتره
کاش می تونســـتم بخونــم قــده هــزار تا پنجره.
طلوع من، طلوع من، وقتی غروب پر بزنه موقع رفتن منه.
حـــــــــــــالا که دلتنـــگی داره رفیــــــق تنـهــاییم می شـــــه
کوچه ها نارفیق شدن...
حــــــــــــــالا که می خوام شب و روز به همدیگه دروغ بگن
ساعت ها هم دقیق شدن...
طلوع من، طلوع من، وقتی غروب پر بزنه موقع رفتن منه
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
بخدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش
می برم، تا که در آن نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه عشق
زینهمه خواهش بیجا و تباه
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو، ای جلوه امید محال
می برم زنده بگورش سازم
تا از این پس نکند یاد وصال
ناله می لرزد، می رقصد اشک
آه، بگذار که بگریزم من
از تو، ای چشمه جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
بخدا غنچه شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله آه شدم، صد افسوس
که لبم باز بر آن لب نرسید
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم، خنده بلب، خونین دل
می روم، از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل
از این که چند وقتی است مطالب وبلاگ بوی غم گرفته
از همگی دوستان معذرت می خواهم .
شاد بودن دلتان آرزومه
|
|
