تو که می دانی ! من عاشق گل های رزم

ای که تقدیر تو را دور ز من ساخت 

  سلام!

نامه ای دارم از فاصله ها

چند شب بود که من خواب تو را می دیدم

خواب دیدم که فراری هستی

می گریزی از شعر

همه جا عکس تو را می کوبند

جارچی ها همه جا نام تو را می گویند

متهم: قاتل گلهای سفید

جایزه: یک گل رز

و تو می دانی من عاشق گلهای رزم

دوست دارم بنویسی

به کجا خواهی رفت؟

نگرانت شده ام

بی جوابم مگذار

پشت پاکت بنویس

متهم:قاتل گل های سفید

تو که می دانی من عاشق گل های رزم

وفای شمع را نازم که بعد از سوختن به صد خاکستری در دامن پروانه میریزد نه

 چون انسان که بد از رفتن همدم گلعشقش درون دامن بیگانه میریزد
****
آخر دل مارا تو فنا کردی و رفتی بیهوده مرا چشم براه کردی و رفتی آن کاخ

امیدی که بنا کردم از عشقت خاکستری از آن تو بپا کردی و رفتی تو که دانی همه ترس

 من از هجر تو بود پس چرا شهر دلم را تو رها کردی و رفتی در توانم نبود دوری و هجر

تو عزیز گو که خواب است که اینگونه جفا کردی و رفتی
****
خدایا گر تو درد عاشقی را میکشیدی توهم زهر جدایی رو به تلخی میچشیدی اگر

چون من به مرگ آرزوها میرسیدی پشیمان میشدی از اینکه عشق رو آفریدی بگو هرگز

سفر کردی؟.... سفر با چشم تر کردی؟.... کسی را بدرقه با اشک تو با خون جگر کردی؟

ز شهر آرزو هایت به ناکامی گذر کردی

لحظــــه خــداحــافظی به سینـــه ام فشــــردمــت

اشـک چشـمام جاری شـد دست خـدا سپـردمـت

دل مـــن راضی نبــود به ایـــن جـــدایی نــازنیـــن

عـــزیــزم منـــو ببــــخش اگــه یــه وقــت آزردمــت